Eerst is het een verklaring. Dan een reden. Maar als je niks doet uiteindelijk een excuus.
@sebastiaannieuwland.nl
Eerst zoek je een verklaring voor je gedrag. Bijvoorbeeld waarom je het moeilijk vindt om nieuwe dingen te ondernemen.
Dan kom je erachter dat dat komt omdat je moeder je vroeger altijd klein hield. “Dat kan je toch niet. Doe jij dat maar niet joh is te moeilijk voor je.”
Als je dat inzicht hebt wordt het een reden. “Ik vind het het moeilijk om nieuwe dingen te doen of te ondernemen omdat ik vroeger altijd van m’n moeder hoorde dat ik dingen niet kon. Die overtuiging heb ik onbewust overgenomen.”
Als het goed is ga je er dan wat mee doen. Je bent op dit moment immers bewust van je gedrag. Je merkt steeds meer wanneer je handelt vanuit je beperkende overtuiging en bent je bewust wanneer dit speelt.
Maar!
Als je dan nog steeds geen moeite doet om daar verandering in aan te brengen: “Ja, ik kan gewoon niet omgaan met nieuwe dingen, dat komt omdat m’n moeder dat altijd zei vroeger. Daarom doe ik liever niets.”
Is het geen verklaring of reden meer maar is het een excuus om niet te hoeven veranderen. Je verschuilt je achter de “verklaring en reden” om niet te hoeven veranderen. Je durft nog steeds niet uit je comfortzone.
Dit is de reden waarom zoveel mensen vastlopen in hun ontwikkeling. Je denkt dat het hebben van een verklaring voor je gedrag genoeg is.
Nee! Nu het werk nog. Uit je comfortzone want werken aan jezelf moet je durven.
En daarom hebben sommige mensen hulp nodig.
Herkenbaar? Zit jij vast? Plan dan een oriëntatiegesprek bij me in.
Recente reacties